NUMER JEDEN - Dog niemiecki

NUMER JEDEN Dog niemiecki – rasa psa zaliczana do grupy molosów w typie doga, wyhodowana w Niemczech jako pies bojowy i do polowania na duże ssaki. Współcześnie jest użytkowana jako pies stróżujący, obronny lub pies-towarzysz. Typ dogowaty[2] Rys historyczny Prawdopodobnie przodkami obecnego doga były: niemiecki bullenbeisser, jak i "Hatz und Saurüden" (psy tropiące i polujące na dzika, które przypominały krzyżówkę muskularnego mastifa angielskiego z greyhoundem). Na dworach początkowo były trzymane psy tego typu do polowań na grubego zwierza. Później wraz ze spadkiem liczebności m.in. dzików na terenie dzisiejszych Niemiec ograniczano hodowle doga. Znalazł wtedy uznanie jako pies towarzyszący wśród wyższych warstw społecznych. Pierwszy wzorzec doga niemieckiego, który znacznie odbiegał od współczesnego standardu, został ustalony w Berlinie w roku 1880[1]. Rasę nazwano dogiem niemieckim[3]. Wielkim miłośnikiem tej rasy był kanclerz niemiecki Otto von Bismarck. Klasyfikacja W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy II - Pinczery, sznaucery, molosy i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2.1 - Molosy typu mastifa, jako pies do towarzystwa i stróżujący[4]. Nie podlega próbom pracy[1]. Jest też zaliczany do psów obronnych[5]. Wygląd Budowa Dog niemiecki czarny z białym znaczeniem na głowie, zwanym strzałką Głowa – wydłużona, wąska, łuki brwiowe dobrze rozwinięte, jednak bez szczególnego uwydatnienia; mięśnie policzkowe tylko lekko zaznaczone, w żadnym razie silnie uwydatnione; przełom czołowy – wyraźnie zaznaczony; nos dobrze rozwinięty i wykształcony, szeroki, z dużymi otworami, czarny (wyjątek – dogi maści arlekinowej, u których tolerowana jest barwa cielista); kufa głęboka i jak najbardziej prostokątna; szczęki dobrze wykształcone, szerokie; zgryz – nożycowy. Uszy – z natury wiszące, wysoko osadzone, średniej wielkości. Ruch – harmonijny, elastyczny, lekki, miarowy i sprężysty. Kończyny widziane zarówno z przodu, jak i z tyłu muszą poruszać się równolegle. Skóra – przylegająca, naprężona. U psów jednobarwnych dobrze pigmentowana, u arlekinów w rozkładzie zabarwienia występują plamki pigmentu. Szata i umaszczenie Włos doga niemieckiego jest bardzo krótki, gęsty, gładko i równo przylegający, z połyskiem. Dogi niemieckie grupuje się w trzech niezależnych zastawieniach umaszczenia: żółte i pręgowane, arlekiny i czarne, błękitne oraz niewystawowy kolor merle. Żółty – jasno-złoto-żółty do nasyconego żółto-złotego; pożądana jest czarna maska. Pręgowany – barwa zasadnicza jasnożółta do złoto-żółtej, z czarnymi, jak najbardziej równomiernie rozłożonymi i wyraźnie zaznaczonymi pręgami, przebiegającymi w kierunku żeber; pożądana czarna maska. Arlekin – (biało czarny) barwę zasadniczą stanowi czysta biel, możliwie bez żadnych odcieni. Występują na niej dobrze porozkładane na całym ciele, nierównomiernie poszarpane, intensywnie czarne plamy. Do arlekinów zaliczane bywają także dogi o umaszczeniu merle – tzw. szare arlekiny – na szarym tle występują plamy różnej wielkości od koloru białego, poprzez szary, lekko brązowy do czarnego. Tego typu umaszczenie jest nieakceptowalne przez wzorzec. Czarny – błyszcząca, intensywna czerń. Dopuszcza się białe znaczenia. Zalicza się tu także dogi tzw. płaszczowe, u których czerń niejako w postaci płaszcza pokrywa główną partię tułowia. Kufa, szyja, klatka piersiowa, brzuch, kończyny i koniec ogona mogą być białe. Do czarnych zaliczane są również tzw. platten (płytowe) – dogi z białym kolorem podstawowym i dużymi czarnymi płatami Błękitny – czysty, stalowy błękit. Dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i łapach. Merle – Siwa sierść. Na niej widnieją czarne łaty jak u dalmatyńczyka. Jest to umaszczenie niewystawowe. Zachowanie i charakter 3,5 miesięczna suka doga niemieckiego Psy przyjazne, mocno przywiązane do właściciela, lubią dzieci. Wobec innych zwierząt domowych są tolerancyjne, pod warunkiem, że są od wczesnych lat przyuczane do ich obecności. Dogi niemieckie są powściągliwe i ostrożne wobec obcych; występujące osobniki agresywne powinny być wyłączane z dalszej hodowli. Posłuszeństwo można wyegzekwować konsekwentnym i stosunkowo wczesnym wychowaniem. Pielęgnacja Dog niemiecki wymaga wyczesywania martwego włosa miękką szczotką, przynajmniej raz w tygodniu. W okresie wzrostu szczenię potrzebuje bardzo intensywnego wzmacniania stawów i kości. Choroby Częstą chorobą – właściwie śmiertelną w skutkach jest skręt żołądka. Dogi często mają wspomniane problemy z sercem, kośćmi oraz ze stawami. Dogi w sztuce Scooby Doo – tytułowy bohater filmu animowanego to dog niemiecki. Saba – w ekranizacji z 1976 roku pies bohaterów W pustyni i w puszczy jest dogiem niemieckim maści żółtej, choć w powieści Sienkiewicza Saba jest mastifem. Ferdynand Wspaniały (autor: Ludwik Jerzy Kern) – to antropomorficzny żółty dog niemiecki. Praktycznie w każdej ekranizacji "Psa Baskerville’ów" (autor: Sir Arthur Conan Doyle) występuje czarny dog niemiecki. Rola ta jednak buduje niewłaściwy wizerunek rasy – dogi niemieckie "dostawały" tę rolę ze względu na wygląd (szczególnie osobników czarnej maści), a nie ze względu na ich łagodny charakter. Batman – pies Bruce’a (Batmana) Protazy – dog błękitny, pies Pana Samochodzika w powieści Pan Samochodzik i tajemnica tajemnic (autor: Zbigniew Nienacki) Robin – dog arlekin, pies Pana Samochodzika w powieści Pan Samochodzik i człowiek z UFO (autor: Zbigniew Nienacki) Astro – ulubieniec Jetsonów – to dog niemiecki Sonia – pies państwa Karpielów w filmie "Poszukiwany, Poszukiwana" Stanisława Barei Dwa dogi niemieckie były w posiadaniu Murgrabiego z filmu "Janosik" Marmaduke – pies z serii krótkich komiksów o nieznośnym dogu niemieckim. W filmie "Patriota" z Melem Gibsonem, angielski generał miał dwa dogi niemieckie, jeden był płaszczowy, a drugi czarny. W filmie "Siedem Dusz" pies Emily Posa chory na serce tak jak ona. W książce "Wspaniała Gracie" Dan'a Dye i Marka Beckloff'a. W tej książce główną rolę odgrywa psina rasy dog niemiecki, która jest głucha, nie widzi na jedno oko i ma na imię Gracie. W książce "Przez ciebie, Drabie!" Zofii Chądzyńskiej najlepszy przyjaciel Dzidzi Ciekawostki Według Księgi rekordów Ginnessa najwyższym żyjącym psem jest dog niemiecki o błękitnym umaszczeniu o imieniu George, który 15 lutego 2010 roku mierzył 1,092 m w kłębie[6].

Jak wybrać psa?

Autorem artykułu jest Barbara Nowak

Pies to obowiązek, odpowiedzialność, czas i koszty. Pies to też radość i prawdziwy przyjaciel. Przed podjęciem tak ważnej decyzji należy dobrze się zastanowić. Pies to obowiązek, odpowiedzialność, czas i koszty. Pies to też radość i prawdziwy przyjaciel. Przed podjęciem tak ważnej decyzji należy dobrze się zastanowić. Zapytajmy sami siebie:
- czy nikt z domowników nie ma alergii?
- czy stać mnie na wydanie nawet kilkuset złotych miesięcznie na jednego psa?
- czy mam z kim zostawić psa kiedy będę chciał wyjechać na urlop?
- czy jestem przygotowany na wszystkie konsekwencje związane z posiadaniem psa?

Jeśli wszyscy w domu są zdrowi, mamy pieniądze oraz kochaną babcię, która zajmie się pupilem podczas naszej nieobecności to możemy usiąść i poszukać odpowiedniej dla naszego trybu życia rasy psa. Każda rasa ma zalety i wady. Najlepiej wybrać kilka i znaleźć hodowców tych ras w Polsce, porozmawiać z nimi przez telefon i umówić się na spotkanie w hodowli. Nie każda rasa nadaje się do małych dzieci lub do małego mieszkania.

Zbierzmy możliwie najwięcej informacji i sprawdźmy czy taki pies będzie mógł z nami żyć. Przemyślmy sprawę na spokojnie, nie wpychajmy bernardyna do kawalerki na 7 piętrze w centrum Katowic, nie kupujmy małego yorczka dla naszych 3 letnich córeczek. Pamiętajmy, że każdy hodowca będzie zachwalał swoją rasę – bo on kocha swoje psy i jest miłośnikiem tej rasy, ale też każdy odpowiedzialny hodowca powie Wam jakie ma wady ta rasa.

Nigdy nie kupujmy psa z "pseudo hodowli", gdzie nie można obejrzeć rodziców, gdzie nie można obejrzeć pomieszczenia z wszystkimi psami danego hodowcy. Jeśli decydujesz się na psa rasowego to kup go od hodowcy, który jest zarejestrowany w Związku Kynologicznym, który sprzedaje ci szczeniaka z metryką wystawioną przez ten Związek, i który wzbudził Twoje zaufanie. Pamiętaj pies rasowy to pies rodowodowy.

Jeśli chcesz psa bez rodowodu to idź do schroniska - tam czeka mnóstwo ślicznych piesków, które marzą o pełnej misce, ciepłym posłanku i kochającym właścicielu i zapłacisz tylko symboliczną kwotę, a nie kilkaset złotych. Nigdy nie kupuj psa bez rodowodu, takich piesków jest mnóstwo w schroniskach, np. Dalmatyńczyki – wyprodukowane masowo po emisji filmu z tą rasą w roli głównej. Dalmatyńczyk to piękny i wspaniały pies, ale nie nadaje się do małego mieszkanka z gromadą dzieci. Pamiętaj - kupuj mądrze, nie daj się oszukać, nie bądź idiotą. ---

Inne darmowe porady znajdziesz w serwisie Tipnik.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Najpierw zapoznam was z moimi psiakami.
Cocker spaniel angielski(niby)-DZIKI

Czystej krwi kundelek-DRAŃ

Witam!

Będę opowiadać o psach, również o moich.Lecz głównym tematem przewodnim bloga będą rasy, które mnie interesują.